By Thomas Liddall Armitag |
පෙර කළෙක
රිදී සීනු හඩක් වැනි විය
ඔහුගේ සීනු නාදය
සැබෑ විස්මයෙන් පිරි
තැපැල් මල්ලක් වීය ඔහු අත
නව යොවුන් පේ්රමයද
මව් සෙනේ ගීතය ද
විටෙක දුක ශෝකය ද
රැගෙන ආවේ ඔහුය
නිවසකින් නිවසට...
පැද ගියත් බෝ දුරක් අපමණ
කඳු හෙල් ද තැනිතලා කොපමණ
වෙහෙස නොදැනුනි ඔහුට කිසි දින
ඔහු රුව දකිනු රිසින
සිනාබර මුහුණු විය තැන තැන
වතගොත ද විමසන
තේ කෝප්පයක් බොමුදැයි අසන...
කිසිවෙකුත් දැන් ඔහුව නොබලති
කිසිවෙකුට සීනු හඩ නොඇසෙති
බිල් ද ණය පත් ද පමණක් ඇති
ඒ මල්ලෙ විස්මයක් දැන් නැති .....
නිවසකින් නිවසකට
විස්සෝපයක් ම මිස
විස්මයක් පී්රතියක් නොගෙනෙන
ඒ මල්ල කුඩා වුව
බර වැඩිය දැන් ඔහුට ...
රිදී සීනු හඩක් වැනි විය
ඔහුගේ සීනු නාදය
සැබෑ විස්මයෙන් පිරි
තැපැල් මල්ලක් වීය ඔහු අත
නව යොවුන් පේ්රමයද
මව් සෙනේ ගීතය ද
විටෙක දුක ශෝකය ද
රැගෙන ආවේ ඔහුය
නිවසකින් නිවසට...
පැද ගියත් බෝ දුරක් අපමණ
කඳු හෙල් ද තැනිතලා කොපමණ
වෙහෙස නොදැනුනි ඔහුට කිසි දින
ඔහු රුව දකිනු රිසින
සිනාබර මුහුණු විය තැන තැන
වතගොත ද විමසන
තේ කෝප්පයක් බොමුදැයි අසන...
කිසිවෙකුත් දැන් ඔහුව නොබලති
කිසිවෙකුට සීනු හඩ නොඇසෙති
බිල් ද ණය පත් ද පමණක් ඇති
ඒ මල්ලෙ විස්මයක් දැන් නැති .....
නිවසකින් නිවසකට
විස්සෝපයක් ම මිස
විස්මයක් පී්රතියක් නොගෙනෙන
ඒ මල්ල කුඩා වුව
බර වැඩිය දැන් ඔහුට ...
No comments:
Post a Comment
මිදුණු හී සර වැදුණු සිතක සිතුවිලි රළ රැළි