මියැදෙන්න
එක මොහොතකට පෙර
පවසන්න දෙයක් විය පපුතුර
දෙතිස් වසකට පෙර දින
ඔබ එවූ අවසාන ලියමන
තවම ඇති බව රැකගෙන
නොබලාම නොකඩා තබාගෙන
පෙම් කල නිසාවෙන්
අහස මෙන් ඉම් කොණක් නොපෙනෙන
එහි ඇතැයි සිතූ දේ
මවා ගත්තා හිතේ මම
මට ඇවැසි සේ නිතරම
විටෙක තරුවක් විය එය
ඔබෙ දෙනෙත් මෙන බැබළුන
සඳක් විය විටෙකදි එය
දැවෙන හදවත සනසන
වසන්තය විය ඒ තුළ
ඔබේ පේ‍්‍රමය තැවරුණ
සොඳුරු දිනවල මතකය
තැනින් තැන සිත්තම් උන
ඉදින් ඒ පොඩි ලිපියෙහි
කුමක් තිබුණ ද කම් නැත
මියෙන්නට ඔබෙ පේ‍්‍රමෙන්
දහක් සිතුවිලි මට ඇත....
2014.02.12
No comments:
Post a Comment
මිදුණු හී සර වැදුණු සිතක සිතුවිලි රළ රැළි