හරියටම හිස කෙළින් ඉහළට
ඉර මුදුන් වෙනකොට
දාඩියක් දානවා
මුළු පිට ම තෙත් කොට
කමිසය අලවමින් පිටට
මං ආස ඒකට.....
හුළඟක් දෙකක් එනකොට
ගිනි ම ගිනි රස්නෙට
දූවිල්ල නගිනවා
ළා දුඹුරු පාටට
සේලයක් සේ අහසට
මං අාස ඒකට.....
වාහන පෙළට ඇති විට
එකම තැන එක පොදියට
දුම් බටය නටනවා
කළු දුමක් පිටකොට
රූ රටා මව මවා තාලෙට
මං ආස ඒකට......
ඇත්තමයි
මං ආස නෑ ඉතින් ගමට
මං ආස කොළඹට.....
No comments:
Post a Comment
මිදුණු හී සර වැදුණු සිතක සිතුවිලි රළ රැළි