By Leonid Afremov |
අපේ අවසන්
හමුවෙන්
විසි වසකට පසුව වුව....
පසෙක් කලෙහිය ඔබ මට
මහා දිව ඔසුවකැයි කියනා
මහා කාලයට වුව
කිසිවක්ම කල නොහැකි බව
දිවියෙහි වසත් කල
යළිත් නම් නොම ඒ යැයි
විඩාවෙන් හිටි දවසක
අහම්බෙන් ඔබ දුටු විට
හදවත ගැහෙන රිද්මය
පෙර මෙන් වෙනස් වී යැයි
කෙසේ නම් පවසම්ද ඔබ හට...
හැකිනම් සොයා යන්නට
යොවුන් විය අප මග දමා ගිය
දුවමි මම එක හුස්මට
යළිත් ඒ හැගුමෙන් වෙළෙන්නට
නමුත් ඔබ දැන් වෙනතක
අපෙ ගමන් මග දෙමගක
හැගුම තවරා මලකට
එ මල සිඹ යමි නික්ම යන්නට...
විසි වසකට පසුව වුව....
පසෙක් කලෙහිය ඔබ මට
මහා දිව ඔසුවකැයි කියනා
මහා කාලයට වුව
කිසිවක්ම කල නොහැකි බව
දිවියෙහි වසත් කල
යළිත් නම් නොම ඒ යැයි
විඩාවෙන් හිටි දවසක
අහම්බෙන් ඔබ දුටු විට
හදවත ගැහෙන රිද්මය
පෙර මෙන් වෙනස් වී යැයි
කෙසේ නම් පවසම්ද ඔබ හට...
හැකිනම් සොයා යන්නට
යොවුන් විය අප මග දමා ගිය
දුවමි මම එක හුස්මට
යළිත් ඒ හැගුමෙන් වෙළෙන්නට
නමුත් ඔබ දැන් වෙනතක
අපෙ ගමන් මග දෙමගක
හැගුම තවරා මලකට
එ මල සිඹ යමි නික්ම යන්නට...
No comments:
Post a Comment
මිදුණු හී සර වැදුණු සිතක සිතුවිලි රළ රැළි